کد مطلب:18860 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

راه رسيدن به حكمت عبادات و نتيجه و نشانه آن چيست؟

راه رسيدن به حكمت عبادت آن است كه عابد جز معبود چيزي را نبيند. و ركن اساسي اين است كه انسان چيزي جز حق را دوست نداشته باشد. در اين صورت، نگران نيست؛ چون چيزي كه از دست رفتني است مورد علاقه او نبوده و چيزي هم كه مورد علاقه اوست از دست رفتني نيست. از اين رو نه غمي به سراغ عارف مي​آيد و نه اندوهي او را فرا مي​گيرد.



انسان گاهي از گذشته غمگين و از آينده هراسناك است. اگر كسي از گذشته و آينده نجات پيدا كرد، ديگر سخن از ماضي و مستقبل نيست؛ از زمان بالاتر آمده و روي گذشته و آينده پا گذاشته است. چيزي را قبلاً از دست نداده تا اندوهگين باشد و چيزي را بعداً از دست نمي​دهد تا هم اكنون ترسناك باشد.



به تعبير بوعلي سينا، عارف، فرحان است



«العارف هشٌ بشٌ بسّامٌ يبجّل الصغير من تواضعه كما يبجّل الكبير و ينبسط من الخامل مثل ما ينبسط من النبيه و كيف لا يهشّ وهو فرحان بالحق و بكلّ شيء فأنّه يري فيه الحق» (اشارات و تنبيهات3/391.)



عارف، گشاده​رو، بشّاش و متبسم است، كوچك و بزرگ از فروتني او بهره​مند مي​شوند؛ او هم از ديدار همگان شادمان است، چرا چنين نباشد كه او همه هستي را تجلّي حق مي​بيند. «عاشقم بر همه عالم كه همه عالم از اوست». اين نشانه پي بردن به حكمت عبادات است.

---

آية الله جوادي آملي


حكمت عبادات